ROTOMAGUS

ROTOMAGUS

Normanniae metropolis, antiqua, ampla, opulenta, populosa: Archiepiscopalis sex sedes Episcopales sub se continens, et Parlamenti sedes. Dicta quibusdam Cletice quasi Roti urbs, a Rotho vel Roth idolo, quod ibi olim cultum: A Iulio Caesare, teste Ordericô Vitali. Hist. l. 5. condita in loco aeptissimo, ubi ab Ortum caput urbis Albula fluvius Aubette, cum Rodebecco Robec, et ab Occidente Marrona Renelle, in Sequanam influit. A quorum medio, Monasterium S. Audoeni alluente, qui Rodobeccus, quasi ruber rivus voce Francogermanicâ dictus, urbem potius appellatam docet Hadr. Valesius: qui Vitalem quoque de conditore corrigit, unam ex vetustissimis Galliarum urbibus, a Gallis multo ante Iul. Caesarem exstructam esse ostendens. Caput Veliocassium, et Caletorum, in veter. Notit. provinciae Lugdunensis secundae primaria, cum potius Belgicae adscribenda esset, utpote ad dextram ripam Sequanae posita, quô flumine a Belgis Gallos dividi Iulius Caesar, l. 1. Bell. Gall. c. 1. et Geographi docent. Iam sub Theodosio M. celebris, situ supra alias Galliae urbes insigni. Non procul a mari ab una parte, ab altera Sequanam, ut dictum, habet, navium magnarum patientem, Emporium proin celeberrimu. Sedes olim Ducum. Monasterium veterrimum SS. Petri et Pauli, postea S. Audoeni, a sepulto ibi Episcopo dictum, et puellare coenobium S. Amandi, quae olim extra muros, post prolatô pomoeriô, moenibus suis hodie complectitur. Ex portis eius, Caletica dicitur, la porte Cauchoise, quae pagum Caleticum spectat; Bellovacensis, quae Bellovacos ducit. Amphitheatrum olim suum habuit, cuius ut et Caveae vestigia clara adhuc super sunt. Tria hîc loca munita scribit Alanus Carterius, Palatium, arcem seu Castellum, quod a situ et monast. Abbatiali S. Catharinae Mons vocatur, item munimentum S. Catharinae, et Pontem. Basilica S. Martini super muros civitatis ligneis tabulis fabricata, quae Meroveo et Brunschildi incestae perfugium, sub Chilperico, praebuit, A. C. 575. hodieque Bapitsmalis seu Paroecialis Ecclesia est, muris urbis etiamnum proxima, ad Marronam seu Renellam amniculum, vulgo la Cure de S. Martin sur Renelle: praeter quam et Paroeciae S. Laudi et S. Iohannis super Renellam ibidem sunt. 125. habet vicos, quorum aliqui supra modum egregii. Praesulem primum Nicasium habuit, Dioecesis eius amplissima est et tertiam minimum partem Nortmanniae complectitur: ab Ortu Isaraâ, ab Occasu Oceanô, a Septentrione quoque magna

ex parte, insuper Aucô flum. et Albamarlâ: a Meridie Sequanâ terminata, sic tamen ut ad 2. aut 3. leuc. a Rotomago Sequanam transeat, usque ad Riselam amnem, Burgum Theroldi Bourgtheroude, et Pontem Audomari Brioniamque Briosne continens. Includit finibus suis a Ponte Audomari ad Angam, vel a Brionia ad Albam Marlam paroecias 1388. Principatum unum Ducatus tres, Marcas complures, sex sub se Archidia conatus, Rotomagensem Angensem, maiorum Caletorum, Velocassium Francicorum, Velocassium Normannicorum, et minorum Caletorum: Comitatus septem, Abbatias 31. in quibus eminent Fiscamnus, Fontanella, Gemeticum, Beccus, S. Petri vel S. Audoeni Rotomagi. Monasteria utriusque sexus 24. In templo eius praecipuo Campana visitur, dicta la George d'Amboize, ex totius mundi maximis. Portu gaudet celebri, sed imprimis admirandô ponte, quô Sequana iungitur, ex navibus constante, qui aestu accedente et recedente, surgit et descendit. Parlamentum hîc institutum, A. C. 1286. a Philippo Pulchro; fixum autem et perpetuum redditum est, a Ludovico XII. A. C. 1499. precibus Cardinalis Ambosiani. Interim et varias calamitates inclita haec urbs diversis

temporibus sensit. Horribili arsit incendiô, A. C. 1019. Capta est a Normannis, A. C. 841. ab Anglis A. C. 1418. recepta a Carolo VII. A. C. 1449. Iterum a Reformatis, bellô intestinô, occupata, sed recuperata et direpta est, A. C. 1562. sub Carolo IX. mortuô Antoniô Borboniô Navarrae Rege, vulnere in obsidione eius lerhali acceptô: Denuo Ligistis, in quorum potestatem venerat, ab Henrico magno erepta est, A. C. 1594. postquam illam frustra tentâsset. A. C. 1593: Mare Rotomagense id vocatur Fortuanto, l. 6. carm. 7. de Gelesvintha, in quod Sequana effluit:

Pervenit, quâ se piscosô Sequana fluctu

In mare fert iuncto Rotomagense sinu.

Talepied. Antiq. Rotomag. Ioh. Dadraeus, et Ioh. Praevostus, de Arch. Rotomag. Ioh. Nagarellus, descr Normannia. Duchesnius, Antiq. Urb. Sincer. Itin. Gall. Papyr. Masson. de flum, Gall. etc. De Senioribus huius urbis vide in voce Seniores. PAGI DIOECESEOS ROTOMAGENSIS. Augensis, le pays d' Eu. Braium, Bray. Caleticum, le Caux. Rodomensis, Rommois. Tellau, le Talou. Veliocassinus, la Veuxin. etc. OPPIDA CLARA. Alba Marla. Andeleium. Auga. Brangiacum. Briva Isarae. Caldebeccum. Calvus Mons: Deppa. Elbodium. Gistortium. Gornacum. Magniacum. Messentum. Monasterium Villare. Novum Castellum. Pons Audomari. Portus Gratlae. Quellebodium.